Gad Saad is geen gewone commentator. Hij is een Libanees-Canadese evolutionair psycholoog, auteur en professor die al jaren waarschuwt voor de dreiging die het Westen van binnenuit kapot maakt. Zijn wetenschappelijke analyse gaat niet over meningen, maar over harde feiten: hoe culturen onder druk komen te staan en waarom ons huidige pad leidt naar chaos en verval. Ondanks zijn glasheldere voorspellingen wordt hij door velen genegeerd, weggezet als provocateur of doemdenker. Maar dat is precies waarom we nú moeten luisteren.
Het Westen graaft zijn eigen graf met een glimlach
Wat we vandaag meemaken, is geen toevallige crisis. Het is het onheil dat Gad Saad al decennia geleden voorspelde. De westerse wereld, zo stelt hij, pleegt zelfmoord door een vergiftigde empathie. Een empathie die alles en iedereen binnenlaat – inclusief ideeën en conflicten die elders samenlevingen hebben verscheurd.
In plaats van onze eigen waarden van vrijheid, rede en individuele verantwoordelijkheid te verdedigen, hebben we ze verruild voor schuldgevoel en politieke correctheid. We noemen het vooruitgang, maar het is decadentie vermomd als deugdzaamheid. We denken dat we de wereld beter maken door grenzen te vervagen, maar in werkelijkheid ondermijnen we daarmee onze eigen fundamenten.
De parasitaire empathie die ons vernietigt
Saad spreekt over “parasitische empathie”: een gevaarlijke mentale ziekte waarbij we zo bezeten zijn van het willen helpen, dat we onze eigen samenleving opofferen. We accepteren alles, ook het intolerabele. We nemen conflicten over die niet van ons zijn, zonder te beseffen dat we daarmee het gif binnenlaten.
Het resultaat? Meer haat, meer verdeeldheid, meer wij-tegen-zij-denken. Tribalisme in de steden, polarisatie in de media, ondermijning van instituties die onze vrijheid garanderen. Terwijl we druk zijn met deugen en het verdedigen van subjectieve gevoelens, valt de rationele basis van onze samenleving langzaam uit elkaar.
Onze kinderen zullen ons verachten
De meest schrijnende waarheid die Gad Saad ons voorhoudt: onze kinderen zullen zich later afvragen hoe wij dit konden laten gebeuren. Ze zullen niet trots zijn op een generatie die koos voor gemakzucht en deugdzame hypocrisie. Ze zullen boos zijn op een samenleving die wel zag wat er gebeurde, maar geen actie durfde te nemen uit angst voor conflict of beschuldigingen.
We hebben diversiteit verward met verdeeldheid. Vrijheid ingeruild voor angst. En terwijl wij ons druk maakten om het vermijden van controverse, brokkelde onze beschaving af.
Waarom negeren we Gad Saad?
Het antwoord is pijnlijk simpel: we negeren hem omdat hij ons confronteert met waarheden die we niet willen horen. In een tijd waarin gevoel belangrijker is dan feiten, en waarin de grootste zonde is om iemand te kwetsen, is Gad Saad een bedreiging.
Hij zegt namelijk dat het probleem bij ons ligt. Niet bij de buitenstaanders, niet bij “de ander”, maar bij onze eigen lafheid, ons eigen morele verval. En die boodschap is moeilijk te slikken. Daarom noemen we hem ‘provocateur’ en ‘extreem’, terwijl hij eigenlijk een van de weinigen is die waarschuwt voor een rampscenario dat al begonnen is.
Het is vijf voor twaalf — en we blijven snoozen
Gad Saad gaf ons geen waarschuwing, maar een diagnose. De symptomen zijn helder: polarisatie, tribalisme, ideologische blindheid en een diepgewortelde zelfhaat. Toch blijven we ontkennen en slapen we door, terwijl het tij keihard tegen ons keert.
De vraag is: durven we de behandeling aan? Durven we onze waarden weer centraal te zetten? Durven we te kiezen voor rationeel denken boven emotionele impulsiviteit? Want als we blijven slikken wat ons nu als ‘goed’ wordt verkocht, dan stort onze samenleving in. Niet morgen, maar straks.
De keuze is aan ons
Dit is geen oproep tot haat, maar een noodkreet. We moeten wakker worden. Terugkeren naar rede. Onze vrijheid verdedigen. En vooral: stoppen met het importeren van de conflicten die we elders al zien mislukken.
De beschaving waar we alles aan te danken hebben staat op het spel. Onze kinderen zullen de rekening gepresenteerd krijgen. Het is aan ons om nu te handelen, of straks te berouwen.