België zegt: "Genoeg is genoeg."
Geen opvang meer voor alleenstaande mannelijke asielzoekers. De opvang is daar uitgeput, de tolerantiegrens bereikt, de boodschap helder: wie op eigen houtje Europa doorkruist, heeft hier niets te zoeken. Punt. En dus krijgen ze géén bed, géén bad, géén brood.
Maar wat doet Nederland?
Nederland zegt: "Kom maar binnen."
Op bevel van een elitaire raad, vol politieke benoemingen uit D66, CDA en VVD-hoek, moeten wij deze groep nu wél opvangen. Omdat België weigert. Omdat België, heel terecht, zijn verantwoordelijkheid niet meer neemt voor het falen van een systeem dat niemand nog serieus kan verdedigen.
En dus krijgen wij de rekening.
Weer.
Niet rechtspraak, maar links beleid in toga
De uitspraak komt van de Raad van State, zogenaamd onze hoogste onafhankelijke bestuursrechter. Onafhankelijk? Kijk wie er aan het hoofd staat: Thom de Graaf, oud-senator, D66-coryfee, Fortuyn-hater van het eerste uur. Een man die zijn politieke carrière bouwde op de afkeer van alles wat naar volkssentiment rook, mag nu — zonder dat er ooit een stem op hem is uitgebracht — bepalen hoeveel asielzoekers Nederland moet opnemen.
En hij is niet alleen. Deze club zit vol met oude bestuurders uit de gevestigde orde: CDA'ers als Piet Hein Donner en Ernst Hirsch Ballin, liberalen die jarenlang weigerden grenzen te stellen. Mensen die niet in volkswijken wonen, niet op wachtlijsten staan, niet in een klaslokaal met 32 kinderen zitten. Maar wel beslissen dat u en ik de gevolgen mogen dragen van hun morele grootheidswaan.
Ze erkennen zelf dat hun uitspraak het Europese Dublinsysteem ondermijnt. Ze weten dat dit gevolgen heeft voor draagvlak, samenwerking en grenscontrole. Maar hun antwoord is letterlijk: “Dat is niet ons probleem.”
Wat een arrogantie. Wat een onverschilligheid tegenover het land dat zij beweren te dienen.
België beschermt zijn burgers. Nederland offert ze op.
Waar België de rug recht houdt en zegt: “We kunnen niet meer, en we willen ook niet meer,” staat Nederland weer in de rij om de lasten over te nemen. Waarom? Omdat we geleid worden door een politieke bestuursklasse die haar verstand verloren is in Brussel en haar geweten bij de VN heeft ingeleverd.
Onze rechters nemen politieke beslissingen. Onze politici durven niet in te grijpen. En onze bevolking? Die mag het slikken. Terwijl België zijn eigen soevereiniteit verdedigt, loopt Nederland vrijwillig de fuik in. Alleenstaande mannen die hier helemaal niet zouden mogen zijn, krijgen toegang tot ons opvangsysteem, onze zorg, onze rechtsmiddelen — terwijl Nederlandse gezinnen niet eens meer weten waar ze volgend jaar moeten wonen.
Nederland moet de Belgische lijn volgen — niet bekritiseren
Ironisch genoeg doen de Belgen het enige juiste. Geen opvang meer voor wie geen recht heeft op verblijf. Geen medewerking aan een systeem dat op papier nobel lijkt, maar in de praktijk allang ingestort is. België wordt weggezet als ‘onmenselijk’, maar in werkelijkheid voeren ze het enige beleid dat humaan is voor hun eigen bevolking.
Nederland zou dat voorbeeld moeten volgen. Geen open deur meer voor asielzoekers die via andere veilige landen reizen. Geen opvang voor wie elders al een aanvraag deed. En zeker geen gehoor geven aan activistische uitspraken van een Raad die zich als morele rechter van Europa gedraagt.
Het is tijd om te stoppen met het pleasen van een kapot systeem. Het is tijd om de grenzen te sluiten, het recht te herstellen en onze democratie terug te pakken van een elitaire kaste die haar legitimiteit al lang heeft verspeeld.
Genoeg is genoeg. Nederland is geen opvangcentrum.
Wij zijn geen doorgeefluik voor het falen van België. Wij zijn geen reservewiel voor een gebroken asielbeleid. En wij zijn al helemaal niet het morele afvoerputje van Europa.
De Raad van State heeft haar masker afgeworpen. Dit is geen rechtspraak — dit is politiek.