Het COA presenteert zichzelf als betrouwbare partij, maar in werkelijkheid is het een slager die zijn eigen vlees keurt — en het publiek bewust een rad voor ogen draait. Deze gewiekste FAQ pagina op hun eigen website over overlast in asielzoekerscentra is geen objectieve weergave, maar een zorgvuldig geregisseerd toneelstuk om de groeiende problemen te verhullen.
Overlast? COA draait de cijfers zwaar in hun voordeel
Het COA durft te claimen dat slechts 9% van de bewoners betrokken is bij incidenten. Dat klinkt laag, maar in werkelijkheid gaat het om tienduizenden incidenten per jaar: agressie, geweld, zelfdestructief gedrag en meer. 13.395 geregistreerde incidenten in één jaar zijn geen incidenten — het is een alarmbel die keihard rinkelt.
Met bijna 100% bezetting en uitzichtloze wachttijden creëert de opvang zelf een broeinest van frustratie en onveiligheid. Het COA zwijgt hierover en minimaliseert het probleem terwijl medewerkers en omwonenden dagelijks met de gevolgen worstelen.
Mensen uit veilige landen: profiteurs die ons systeem uitbuiten
Het COA durft het niet hardop te zeggen, maar de waarheid is dat veel mensen uit zogenaamd ‘veilige landen’ hier enkel zijn om te profiteren van ons sociale systeem. Ze komen voor gratis geld, een gratis huis en gratis zorg. Deze groep misbruikt het asielsysteem en zet de opvangcapaciteit en de maatschappij zwaar onder druk.
Dat deze groep buitenproportioneel veel overlast veroorzaakt en betrokken is bij criminaliteit wordt angstvallig verzwegen. Ze horen hier niet thuis, maar het beleid weigert hier werk van te maken. Dit is geen naïviteit, maar willens en wetens beleid falen.
WODC: geen onafhankelijke waakhond, maar overheidslobby
Vaak wordt het WODC aangehaald als ‘onafhankelijke’ deskundige die het COA-rapport ondersteunt. Laat je niet misleiden. Het WODC is een onderdeel van het Ministerie van Justitie en Veiligheid en zit gevangen in het overheidsapparaat.
Daarom komen hun rapporten zelden met harde kritiek, zijn ze vaak diplomatiek en beschermen ze het bestaande beleid. Het COA gebruikt deze rapporten om haar eigen belangen te verdedigen, terwijl ook deze cijfers met argwaan moeten worden bekeken.
Overlastgevers: het probleem wordt willens en wetens genegeerd
Het COA noemt ‘jongvolwassen mannen’ en ‘alleenreizenden’ als risicogroepen, maar vergeet te benoemen dat deze mensen vaak in overvolle centra zitten, zonder uitzicht, zonder begeleiding, en met een grote mate van frustratie en onzekerheid.
Verslaving, schulden, psychische problemen en criminele netwerken worden nauwelijks aangepakt. De maatregelen zijn beperkt tot symptoombestrijding — praatjes, tijdelijke sancties, en verplaatsingen — in plaats van echte structurele oplossingen.
Failliet beleid met gevaarlijke gevolgen
De zogenaamde ‘top X-aanpak’ en het verscherpt toezicht zijn cosmetische maatregelen die het onderliggende probleem negeren. Medewerkers voelen zich onveilig, omwonenden ervaren overlast en het vertrouwen in het asielsysteem daalt snel.
Opvangcapaciteit, begeleiding en wachttijden falen al jaren, met als gevolg een steeds onveiliger leefomgeving binnen én buiten de opvanglocaties.
De samenleving verdient de rauwe waarheid en keiharde actie
Het COA-rapport is een façade die de werkelijkheid verhult met halve waarheden en verzachtende cijfers. Het WODC, zogenaamd onafhankelijk, is een overheidsorgaan dat de pijnlijke feiten inkleurt om beleid te beschermen.
Feiten zijn helder: overlast en criminaliteit zijn een serieus probleem, vooral veroorzaakt door een groeiende groep mensen uit veilige landen die hier alleen komen om te profiteren van gratis geld, gratis huisvesting en gratis zorg. Ze misbruiken ons systeem, veroorzaken overlast en vergroten de druk op de opvang.
De Nederlandse samenleving verdient een open, eerlijk debat en vooral een beleid dat durft te benoemen wat er speelt. Geen smoesjes meer, geen verdraaiingen, maar harde feiten en onverbiddelijke actie.