Onze zuiderburen verhogen het registratierecht om Belg te worden van 150 naar maar liefst 1.000 euro. Klinkt als een harde drempel voor nieuwkomers, alsof België nu pas écht streng wordt. Maar laat je niet misleiden: die ‘strenge’ maatregel is vooral een dure wassen neus. Want wie draait er écht op voor die kosten? Juist, de gewone Belgische burger.
Streng beleid of dure show?
De Belgische regering wil met deze prijsverhoging en de verplichte taal- en burgerschapstests doen alsof ze de poort dichtgooit voor wie het land wil binnenkomen. Maar in werkelijkheid verandert er bitter weinig. De 1.000 euro betalen veel nieuwkomers namelijk niet zelf — zij krijgen vaak hulp van de overheid, die deze kosten dekt via subsidies en sociale voorzieningen.
En die subsidies? Die komen uit de belastingzakken van de Belgische burgers. Dus terwijl politici luidkeels roepen dat nieuwkomers de portemonnee moeten trekken, betalen de Vlamingen en Walen uiteindelijk gewoon de rekening. Je zou bijna zeggen: “De belastingbetaler wordt zo’n beetje het nieuwe asielcentrum.”
De echte drempel is er niet
Het is een klassieke Belgische grap: je zet een hoge prijs neer, zodat het lijkt alsof het streng is, maar zorgt ondertussen dat de factuur gewoon door de overheid wordt betaald. Voor nieuwkomers verandert er daardoor praktisch niets aan de toegankelijkheid. De ‘dure’ procedure blijft dus vooral een toneelstuk voor de bühne — en de gewone Belg zit met de rekening.
Belgische burger, hou je portefeuille maar vast
Wie denkt dat het Belgische asiel- en naturalisatiebeleid zo streng wordt dat alleen serieuze kandidaten nog binnenkomen, komt bedrogen uit. Het is vooral een dure illusie, een dure mop waar de belastingbetaler de lachende derde niet is, maar juist de pechvogel.
Terwijl ministers in Brussel en Namen met mooie woorden strooien, worden de kosten doorgeschoven naar de man en vrouw op straat. En die mogen hun zuurverdiende centen ophoesten voor een streng beleid dat vooral streng lijkt, maar eigenlijk gewoon duur is.
Conclusie: dure illusie, dure rekening
De verhoging van het registratierecht is vooral een dure show, een kostbare façade waarmee de Belgische regering zichzelf een streng imago geeft. De echte prijs? Die betaalt de gewone Belg, en dat is geen mop.
Wil België écht streng en eerlijk zijn, dan moet het transparant zijn over wie betaalt én zorgen dat het beleid daadwerkelijk effect heeft. Tot die tijd blijven het vooral lege woorden en dure symbolen, terwijl de portemonnee van de belastingbetaler steeds leger raakt.
En dat, beste zuiderbuur, is geen kwinkslag — maar een bittere realiteit