De dagelijkse realiteit: geweld en intimidatie in de trein
Iedere dag staan medewerkers van de Nederlandse Spoorwegen aan het front van de veiligheid in het openbaar vervoer. Niet alleen reizigers, maar vooral ook zijzelf worden geconfronteerd met toenemende agressie, intimidatie en geweld. Het probleem is niet nieuw, maar de situatie escaleert.
Deze week werd columniste Ebru Umar op haar treinreis naar Heerenveen geconfronteerd met een groep jongeren die de regels aan hun laars lapten en een stiltecoupé omtoverden tot een chaotische en bedreigende omgeving. Hoewel het niet escaleerde tot fysiek geweld, liet deze confrontatie zien hoe snel situaties kunnen oplopen. Ebru stond er alleen voor, net zoals veel NS-medewerkers zich vaak voelen in deze gevaarlijke situaties.
Wie zijn de daders?
Uit talloze incidenten en meldingen blijkt dat een groot deel van de agressie en overlast veroorzaakt wordt door (uitgeprocedeerde) asielzoekers en jongeren met een migratieachtergrond die onze normen en regels niet respecteren. Dit zijn harde feiten, die de NS en politie regelmatig constateren:
-
In Maarheeze leidt overlast door asielzoekers zelfs tot dreiging om het station te mijden.
-
Op het traject Emmen-Zwolle zorgen vechtpartijen met asielzoekers voor onveilige situaties en ziekteverzuim onder personeel.
-
Aanrandingen en andere zware incidenten vinden plaats, zoals de zaak in Pelt met een asielzoeker als dader.
-
Uitgeprocedeerde asielzoekers rijden massaal zwart en weigeren boetes te betalen.
Deze groep vormt een significante bron van onveiligheid in het openbaar vervoer.
NS-personeel staat er steeds vaker alleen voor
De politie is door personeelstekorten en andere prioriteiten steeds minder zichtbaar op stations. Dit betekent dat NS-medewerkers, zoals de boa’s en conducteurs, vaak als enige overblijven om te handelen bij agressie. Zonder wapenstok, zonder extra bevoegdheden, met alleen hun woorden en fysieke kracht, terwijl de agressie toeneemt.
Ebru’s ervaring is illustratief: ondanks haar duidelijke en kalme aanpak was ze machteloos tegen het hardnekkige gedrag van de jongeren. Medewerkers van de NS kunnen zich vaak niet adequaat verdedigen of ingrijpen, met alle risico’s van dien.
Waarom een wapenstok geen luxe, maar noodzaak is
De NS vraagt daarom toestemming om een proef te doen met het gebruik van wapenstokken voor een selecte groep van 75 medewerkers. Dit middel is bedoeld om de veiligheid van het personeel te vergroten, agressie op afstand te houden en escalaties te voorkomen.
De wapenstok is geen wapen om geweld te initiëren, maar een verdedigingsmiddel dat juist kan voorkomen dat situaties fysiek uit de hand lopen. Het is een verantwoord middel, bedoeld om NS-medewerkers te beschermen tegen de toenemende dreiging waarmee ze dagelijks te maken krijgen.
De gewone reiziger: niet alleen gedupeerd door hoge prijzen, maar ook door onveiligheid
Naast dat de trein reizen steeds duurder maakt – een retourtje eerste klas van €106,- is niet voor iedereen haalbaar – voelt ook de ‘gewone man’ zich steeds minder veilig. Mensen die vroeger met plezier en zonder zorgen met de trein reisden, stappen steeds vaker niet meer in. Want wat heb je aan een dure kaart als je onderweg geconfronteerd wordt met agressie, intimidatie en zelfs geweld?
De combinatie van hoge prijzen én onveiligheid zorgt ervoor dat het OV steeds minder aantrekkelijk wordt. Dit is een slechte zaak, niet alleen voor de reiziger maar ook voor het hele land dat afhankelijk is van veilig, betrouwbaar openbaar vervoer.
Samen veiligheid creëren: tijd voor actie
Veiligheid is geen vanzelfsprekendheid meer in het openbaar vervoer. Het verhaal van Ebru Umar en de vele meldingen van geweld tegen NS-medewerkers laten zien dat het anders moet.
Het is tijd om het probleem niet langer te negeren, maar aan te pakken. NS-medewerkers verdienen onze steun en de middelen om hun werk veilig te kunnen doen. Alleen dan kunnen reizigers weer met een gerust hart op de trein stappen.